Забур жырлары

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

Тарау 129 [128]

(Киелі үйге қарай өрлеп бара жатқанда айтылатын жыр.)

Жастайынан көріп келген қыспағы Жайлы айтып берсін Исраил халқы:
2 «Жастайымнан мол көрдім қыспақты, Алайда мені мүлдем жеңе алмады,
3 Жон арқамда айдағандай соқаны Ұзынынан созылған атызы қалды.
4 Бірақ Жаратқан Ие әділетті, Сұмдар салған кісеннен азат етті».
5 Сионды жек көрген дұшпандарының Бәрі ұятқа қалып кері қайтсын,
6 Өспей жатып бірден қурап қалатын Үй төбесіндегі шөпке олар ұқсасын:
7 Орақшының қолы соған талмайды, Бау байлаушының құшағы да толмайды.
8 «Жаратқан Ие сендерді жарылқасын, Бата береміз Жаратқанның атымен» Деп қастарынан өткендер тілемесін!