Забур жырлары

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

Тарау 124 [123]

(Киелі үйге қарай өрлеп бара жатқанда айтылатын Дәуіттің жыры.)

«Егер де Жаратқан жар болмағанда, — Деп Исраил мойындасын әр уақытта, —
2 Егер де Жаратқан жар болмағанда, Адамдар бізге шабуыл жасағанда,
3 Бізге қарсы қаһары жалындағанда, Олар бізді тірідей жұтар еді,
4 Су ағымындай басып тастар еді, Тасқын судай бізді тұншықтырар еді,
5 Буырқанған судай басып өтер еді».
6 Олардың тістеріне бізді қимаған Жаратқан Ие мадақталсын әрқашан!
7 Аңшының торынан құтылған құстаймыз: Тор жыртылды, енді міне, біз азатпыз!
8 Біз қолдау күтетін бірден-бір есіміміз — Көк пен жерді жаратқан Тәңір Иеміз!