Забур жырлары

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150


Тарау 122 [121]

(Киелі үйге қарай өрлеп бара жатқанда айтылатын Дәуіттің жыры.)

«Барайық киелі үйіне Жаратқанның!» Дегенді естіп қатты қуандым.
Уа, Иерусалим, аяғымыз біздің Қақпаларыңның алдында тұр сенің.
2 Қабырғалары кірігіп бір тұтасқан Қала болып Иерусалим салынған.
3 Осында өрлеп келіп тұрады Жаратқанға сиынатын рулары, Исраилге Ол мынаны заң етіп тапсырды: Жаратқан Иенің есімін мұнда даңқтауды.
4 Қалада тұр билердің орындықтары, Дәуіттің әулетінің патшалық тақтары.
5 Амандық тілеңдер Иерусалим үшін: «Қаланы сүйетіндер өркендесін,
6 Қамалыңның ішінде амандық болсын, Сарайларыңда тыныштық орнасын!»
7 Тума-туыс, дос-жарандарым үшін Қалаға аман-есендік тілеймін.
8 Құдай Иеміздің киелі үйі үшін Иерусалимге зор игілік тілеймін.