Mezmurlar

Bölüm 39

Karar verdim: "Adımlarıma dikkat edeceğim, Dilimi günahtan sakınacağım; Karşımda kötü biri oldukça, Ağzıma gem vuracağım."
2 Dilimi tutup sustum, Hep kaçındım konuşmaktan, yararı olsa bile. Acım alevlendi,
3 Yüreğim tutuştu içimde, Ateş aldı derin derin düşünürken, Şu sözler döküldü dilimden:
4 "Bildir bana, ya RAB, sonumu, Sayılı günlerimi; Bileyim ömrümün ne kadar kısa olduğunu!
5 Yalnız bir karış ömür verdin bana, Hiç kalır hayatım senin önünde. Her insan bir soluktur sadece, En güçlü çağında bile. *
6 "Bir gölge gibi dolaşır insan, Boş yere çırpınır, Mal biriktirir, kime kalacağını bilmeden.
7 "Ne bekleyebilirim şimdi, ya Rab? Umudum sende.
8 Kurtar beni bütün isyanlarımdan, Aptalların hakaretine izin verme.
9 Sustum, açmayacağım ağzımı; Çünkü sensin bunu yapan.
10 Uzaklaştır üzerimden yumruklarını, Tokadının altında mahvoldum.
11 Sen insanı suçundan ötürü Azarlayarak yola getirirsin, Güve gibi tüketirsin sevdiği şeyleri. Her insan bir soluktur sadece.
12 "Duamı işit, ya RAB, Kulak ver yakarışıma, Gözyaşlarıma kayıtsız kalma! Çünkü ben bir garibim senin yanında, Bir yabancı, atalarım gibi.
13 Uzaklaştır üzerimden bakışlarını, Göçüp yok olmadan mutlu olayım!"