Psalmów

rozdział 147

Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.