Efežanima

поглавље 4

Molim vas dakle ja sužanj u Gospodu, da se vladate kao što prilikuje vašem zvanju u koje ste pozvani,
2 Sa svakom poniznošću i krotošću, s trpljenjem, trpeći jedan drugog u ljubavi,
3 Starajući se držati jedinstvo Duha u svezi mira;
4 Jedno telo, jedan duh, kao što ste i pozvani u jednoj nadi zvanja svog.
5 Jedan Gospod, jedna vera, jedno krštenje,
6 Jedan Bog i Otac svih, koji je nad svima, i kroza sve, i u svima nama.
7 A svakome se od nas dade blagodat po meri dara Hristovog.
8 Zato govori: Izišavši na visinu zaplenio si plen, i dade dare ljudima.
9 A šta izidje, šta je, osim da i sidje u najdonja mesta zemlje?
10 Koji sidje to je Onaj koji i izidje više svih nebesa da ispuni sve.
11 I On je dao jedne apostole, a jedne proroke, a jedne jevandjeliste, a jedne pastire i učitelje,
12 Da se sveti priprave za delo službe, na sazidanje tela Hristovog;
13 Dokle dostignemo svi u jedinstvo vere i poznanje Sina Božijeg, u čoveka savršenog, u meru rasta visine Hristove;
14 Da ne budemo više mala deca, koju ljulja i zanosi svaki vetar nauke, u laži čovečijoj, putem prevare;
15 Nego vladajući se po istini u ljubavi da u svemu uzrastemo u Onome koji je glava, Hristos.
16 Iz kog je sve telo sastavljeno i sklopljeno svakim zglavkom, da jedno drugom pomaže dobro po meri svakog uda, i čini da raste telo na popravljanje samog sebe u ljubavi.
17 Ovo dakle govorim i svedočim u Gospodu da više ne hodite kao što hode i ostali neznabošci u praznosti uma svog,
18 Koji imaju smisao tamom pokriven, i udaljeni su od života Božijeg za neznanje koje je u njima, za okamenjenje srca svojih;
19 Koji ostavivši poštenje predadoše se besramnosti, na činjenje svake nečistote i lakomstva.
20 Ali vi tako ne poznaste Hrista;
21 Jer Ga čuste i u Njemu se naučiste, kao što je istina u Isusu,
22 Da odbacite, po prvom življenju, starog čoveka, koji se raspada u željama prevarljivim;
23 I da se obnovite duhom uma svog,
24 I obučete u novog čoveka, koji je sazdan po Bogu u pravdi i u svetinji istine.
25 Zato odbacite laž, i govorite istinu svaki sa svojim bližnjim; jer smo udi jedan drugom.
26 Gnevite se i ne grešite; sunce da ne zadje u gnevu vašem.
27 Niti dajte mesta djavolu.
28 Koji je krao više da ne krade, nego još da se trudi, čineći dobro rukama svojim da ima šta davati potrebnome.
29 Nikakva rdjava reč da ne izlazi iz usta vaših, nego samo šta je dobro za napredovanje vere, da da blagodat onima koji slušaju.
30 I ne ožalošćavajte Svetog Duha Božijeg, kojim ste zapečaćeni za dan izbavljenja.
31 Svaka gorčina, i gnev, i ljutina, i vika, i hula, da se uzme od vas, sa svakom pakošću.
32 A budite jedan drugom blagi, milostivi, praštajući jedan drugom, kao što je i Bog u Hristu oprostio vama.