اشعيا
فصل 49
ای جزیره‌ها از من بشنوید! و ای‌طوایف از جای دور گوش دهید! خداوند مرا از رحم دعوت كرده واز احشای مادرم اسم مرا ذكر نموده است.
2 و دهان مرا مثل شمشیر تیز ساخته، مرا زیر سایه دست خود پنهان كرده است. و مرا تیر صیقلی ساخته در تركش خود مخفی نموده است.
3 و مرا گفت: ای اسرائیل تو بنده من هستی كه از تو خویشتن را تمجید نموده‌ام!
4 امّا من گفتم كه عبث زحمت كشیدم و قوّت خود را بی‌فایده و باطل صرف كردم؛ لیكن حقّ من با خداوند و اجرت من با خدای من می‌باشد.
5 و الا´ن خداوند كه مرا از رحم برای بندگی خویش سرشت تا یعقوب را نزد او بازآورم و تا اسرائیل نزد وی جمع شوند می‌گوید (و در نظر خداوند محترم هستم و خدای من قوّت من است)؛
6 پس می‌گوید: این چیز قلیلی است كه بنده من بشوی تا اسباط یعقوب را برپا كنی و ناجیان اسرائیل را باز آوری. بلكه تو را نور امّت‌ها خواهم گردانید و تا اقصای زمین نجات من خواهی بود.
7 خداوند كه ولّی و قدّوس اسرائیل می‌باشد، به او كه نزد مردم محقّر و نزد امّت‌هامكروه و بنده حاكمان است چنین می‌گوید: پادشاهان دیده برپا خواهند شد و سروران سجده خواهند نمود، به سبب خداوند كه امین است و قدّوس اسرائیل كه تو را برگزیده است.
8 خداوند چنین می‌گوید: در زمان رضامندی تو را اجابت نمودم و در روز نجات تو را اعانت كردم. و تو را حفظ نموده عهد قوم خواهم ساخت تا زمین را معمور سازی و نصیب‌های خراب شده را (به ایشان) تقسیم نمایی.
9 و به اسیران بگویی: بیرون روید و به آنانی كه در ظلمتند خویشتن را ظاهر سازید. و ایشان در راهها خواهند چرید و مرتعهای ایشان بر همه صحراهای كوهی خواهد بود.
10 گرسنه و تشنه نخواهند بود و حرارت و آفتاب به ایشان ضرر نخواهد رسانید زیرا آنكه بر ایشان ترحّم دارد ایشان را هدایت خواهد كرد و نزد چشمه‌های آب ایشان را رهبری خواهد نمود.
11 و تمامی كوههای خود را طریق‌ها خواهم ساخت و راههای من بلند خواهد شد.
12 اینك بعضی از جای دور خواهند آمد و بعضی از شمال و از مغرب و بعضی از دیار سینیم.
13 ای آسمانها ترنّم كنید! و ای زمین وجد نما! و ای كوهها آواز شادمانی دهید! زیرا خداوند قوم خود را تسلّی می‌دهد و بر مظلومان خود ترحّم می‌فرماید.
14 امّا صهیون می‌گوید: «یهوه مرا ترك نموده و خداوند مرا فراموش كرده است.»
15 آیا زن بچه شیر خواره خود را فراموش كرده بر پسر رحم‌خویش ترحّم ننماید؟ اینان فراموش می‌كنند امّا من تو را فراموش نخواهم نمود.
16 اینك تو را بر كف دستهای خود نقش نمودم و حصارهایت دائماً در نظر من است.
17 پسرانت به تعجیل خواهند آمد و آنانی كه تو را خراب و ویران كردند از تو بیرون خواهند رفت.
18 چشمان خود را به هر طرف بلند كرده، ببین جمیع اینها جمع شده، نزد تو می‌آیند. خداوند می‌گوید به حیات خودم قسم كه خود را به جمیع اینها مثل زیور ملبّس خواهی ساخت و مثل عروس خویشتن را به آنها خواهی آراست.
19 زیرا خرابه‌ها و ویرانه‌های تو و زمین تو كه تباه شده بود، امّا الا´ن تو از كثرت ساكنان تنگ خواهی شد و هلاك كنندگانت دور خواهند گردید.
20 پسران تو كه بی‌اولاد می‌بودی، در سمع تو (به یكدیگر) خواهند گفت: این مكان برای من تنگ است، مرا جایی بده تا ساكن شوم.
21 و تو دردل خود خواهی گفت: كیست كه اینها را برای من زاییده است و حال آنكه من بی‌اولاد و نازاد و جلای وطن و متروك می‌بودم. پس كیست كه اینها را پرورش داد. اینك من به تنهایی ترك شده بودم پس اینها كجا بودند؟
22 خداوند یهوه چنین می‌گوید: اینك من دست خود را بسوی امّت‌ها دراز خواهم كرد و عَلَم خویش را بسوی قوم‌ها خواهم برافراشت. و ایشان پسرانـت را در آغـوش خود خواهند آورد و دخترانت بر دوش ایشان برداشته خواهند شد.
23 و پادشاهان لالاهای تو و ملكه‌های ایشان دایه‌های تو خواهند بود و نزد تو رو به زمین افتاده، خاك پای تو را خواهند لیسید و تو خواهی دانست كه من یهوه هستم و آنانی كه منتظر من باشند، خجل نخواهند گردید.
24 آیا غنیمت از جبّار گرفته شود یا اسیران از مرد قاهر رهانیده گردند.
25 زیرا خداوند چنین می‌گوید: اسیران نیز از جبّار گرفته خواهند شد و غنیمت از دست ستم پیشه رهانیده خواهد گردید. زیرا كه من با دشمنان تو مقاومت خواهم نمود و من پسران تو را نجات خواهم داد.
26 و به آنانی كه بر تو ظلم نمایند گوشت خودشان را خواهم خورانید و به خون خود مثل شراب مست خواهند شد و تمامی بشر خواهند دانست كه من یهوه نجات‌دهنده تو و ولّی تو و قدیر یعقوب هستم.