اشعيا
فصل 14
زیرا خداوند بر یعقوب ترحّم فرموده،اسرائیل را بار دیگر خواهد برگزید و ایشان را در زمینشان آرامی خواهد داد. و غربا با ایشان ملحق شده، با خاندان یعقوب ملصق خواهند گردید.
2 و قوم‌ها ایشان را برداشته، به مكان خودشان خواهند آورد. و خاندان اسرائیل ایشان را در زمین خداوند برای بندگی و كنیزی، مملوك خود خواهند ساخت. و اسیركنندگان خود را اسیر كرده، بر ستمكاران خویش حكمرانی خواهند نمود.
3 و در روزی كه خداوند تو را از اَلَم و اضطرابت و بندگی سخت كه بر تو می‌نهادند خلاصی بخشد، واقع خواهد شد
4 كه این مثل را بر پادشاه بابل زده، خواهی گفت: چگونه آن ستمكار تمام شد و آن جور پیشه چگونه فانی گردید!
5 خداوند عصای شریران و چوگان حاكمان را شكست.
6 آنكه قوم‌ها را به خشم با صدمه متوالی می‌زد و بر امّت‌ها به غضب با جفای بیحّد حكمرانی می‌نمود،
7 تمامی زمین آرام شده و ساكت گردیده‌اند و به آواز بلند ترنّم می‌نمایند.
8 صنوبرها نیز و سروهای آزاد لبنان دربارۀ تو شادمان شده، می‌گویند: «از زمانی كه تو خوابیده‌ای قطع كننده‌ای بر ما برنیامده است.»
9 هاویه از زیر برای تو متحرّك است تا چون بیایی تو را استقبال نماید، و مردگان یعنی جمیع بزرگان زمین را برای تو بیدار می‌سازد، و جمیع پادشاهان امّت‌ها را از كرسیهای ایشان برمی‌دارد.
10 جمیع اینها تو را خطاب كرده، می‌گویند: «آیا تو نیز مثل ما ضعیف شده‌ای و مانند ما گردیده‌ای؟»
11 جلال تو و صدای بربطهای تو به هاویه فرود شده است. كِرمها زیر تو گسترانیده شده و مورها تو را می‌پوشانند.
12 ای زهره دختر صبح چگونه از آسمان افتاده‌ای؟ ای كه امّت‌ها را ذلیل می‌ساختی چگونه به زمین افكنده شده‌ای؟
13 و تو در دل خود می‌گفتی: «به آسمان صعود نموده، كرسی خود را بالای ستارگان خدا خواهم افراشت، و بر كوه اجتماع در اطراف شمال جلوس خواهم‌نمود.
14 بالای بلندیهای ابرها صعود كرده، مثل حضرت اعلی خواهم شد.»
15 لكن به هاویه به اسفلهای حُفره فرود خواهی شد.
16 آنانی كه تو را بینند بر تو چشم دوخته و در تو تأمّل نموده، خواهند گفت: «آیا این آن مرد است كه جهان را متزلزل و ممالك را مرتعش می‌ساخت؟
17 كه ربع مسكون را ویران می‌نمود و شهرهایش را منهدم می‌ساخت و اسیران خود را به خانه‌های ایشان رها نمی‌كرد؟»
18 همه پادشاهان امّت‌ها جمیعاً هر یك در خانه خود با جلال می‌خوابند.
19 امّا تو از قبر خود بیرون افكنده می‌شوی و مثل شاخه مكروه و مانند لباس كشتگانی كه با شمشیر زده شده باشند، كه به سنگهای حفره فرو می‌روند و مثل لاشه پایمال شده.
20 با ایشان در دفن متّحد نخواهی بود چونكه زمین خود را ویران كرده، قوم خویش را كشته‌ای. ذرّیت شریران تا به ابد مذكور نخواهند شد.
21 برای پسرانش به سبب گناه پدران ایشان قتل را مهیا سازید، تا ایشان برنخیزند و در زمین تصرّف ننمایند و روی ربع مسكون را از شهرها پر نسازند.
22 و یهوه صبایوت می‌گوید: «من به ضدّایشان خواهم برخاست.» و خداوند می‌گوید: «اسـم و بقیـه را و نسـل و ذریـت را از بابـل منقطـع خواهـم ساخت.
23 و آن را نصیب خارپشتها و خَلابهـای آب خواهـم گردانیـد و آن را با جاروب هلاكت خواهم رُفت.» یهوه صبایوت می‌گوید.
24 یهُوَه صبایوت قسم خورده، می‌گوید: «یقیناً به طوری كه قصد نموده‌ام همچنان واقع خواهد شد. و به نهجی كه تقدیر كرده‌ام همچنان بجا آورده خواهد گشت.
25 و آشور را در زمین خودم خواهم شكست و او را بر كوههای خویش پایمال خواهم كرد. و یوغ او از ایشان رفع شده، بار وی از گردن ایشان برداشته خواهد شد.»
26 تقدیری كه بر تمامی زمین مقدّر گشته، این است. و دستی كه بر جمیع امّت‌ها دراز شده، همین است.
27 زیرا كه یهوه صبایوت تقدیر نموده است، پس كیست كه آن را باطل گرداند؟ و دست اوست كه دراز شده است پس كیست كه آن را برگرداند؟
28 در سالی كه آحاز پادشاه مُرد این وحی نازل شد:
29 ای جمیع فلسطین شادی مكن از اینكه عصایی كه تو را می‌زد شكسته شده است. زیرا كه از ریشه مار افعی بیرون می‌آید و نتیجه او اژدهای آتشین پرنده خواهد بود.
30 و نخست‌زادگان مسكینان خواهند چرید و فقیران در اطمینان خواهند خوابید. و ریشه تو را با قحطی خواهم كُشت و باقی ماندگان تو مقتول خواهند شد.
31 ای دروازه وِلوِلَه نما! و ای شهر فریاد برآور! ای تمامی فلسطین تو گداخته خواهی شد. زیرا كه از طرف شمال دود می‌آید و از صفوف وی كسی دور نخواهد افتاد.
32 پس به رسولان امّت‌هاچه جواب داده شود: «اینكه خداوند صهیون را بنیاد نهاده است و مسكینان قوم وی در آن پناه خواهند برد.»