Przypowieści Salomonowych

rozdział 14

Mądra niewiasta buduje dom swój; ale go głupia rękami swemi rozwala.
2 Kto chodzi w szczerości swojej, boi się Pana; ale przewrotny w drogach swoich gardzi nim.
3 W ustach głupiego jest rózga hardości; ale wargi mądrych strzegą ich.
4 Gdzie niemasz wołów, żłób jest próżny; ale siłą wołów mnoży się obfitość zboża.
5 Świadek prawdziwy nie kłamie; ale świadek fałszywy mówi kłamstwo.
6 Naśmiewca szuka mądrości, a nie znajduje; ale umiejętność roztropnemu jest snadna.
7 Idź precz od oblicza męża głupiego, gdyż nie znajdziesz przy nim warg umiejętności.
8 Mądrość ostrożnego jest rozumieć drogę swoję, ale głupstwo głupich jest zdrada.
9 Każdy głupi nakrywa grzech, a między uprzejmymi mieszka przyjaźń.
10 Serce każdego uznaje gorzkość duszy swojej, a do wesela jego nie przymięsza się obcy.
11 Dom niezbożnych zgładzony będzie; ale przybytek cnotliwych zakwitnie.
12 Zda się pod czas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej jest drogą na śmierć.
13 Także i w śmiechu boleje serce, a koniec wesela bywa smutek.
14 Drogami swemi nasyci się człowiek przewrotnego serca; ale się go chroni mąż dobry.
15 Prostak wierzy każdemu słowu; ale ostrożny zrozumiewa postępki swoje.
16 Mądry się boi, i odstępuje od złego; ale głupi dociera, i śmiałym jest.
17 Porywczy człowiek dopuszcza się głupstwa, a mąż złych myśli w nienawiści bywa.
18 Głupstwo prostacy dziedzicznie trzymają; ale ostrożni bywają koronowani umiejętnością.
19 źli się kłaniają przed dobrymi, a niepobożni stoją u drzwi sprawiedliwego.
20 Ubogi bywa i u przyjaciela swego w nienawiści; ale wiele jest tych, którzy bogatego miłują.
21 Bliźnim swym grzesznik pogardza; ale kto ma litość nad ubogimi, błogosławionym jest.
22 Izali nie błądzą, którzy wymyślają złe? a miłosierdzie i prawda należy tym, którzy wymyślają dobre.
23 W każdej pracy bywa pożytek; ale gołe słowo warg tylko do nędzy służy.
24 Bogactwo mądrych jest koroną ich; ale głupstwo głupich zostaje głupstwem.
25 Świadek prawdziwy wyzwala duszę; ale fałszywy kłamstwo mówi.
26 Kto się boi Pana, ma ufanie mocne; a synowie jego ucieczkę mieć będą.
27 Bojaźń Pańska jest źródło żywota ku uchronieniu się sideł śmierci.
28 W mnóstwie ludu jest zacność królewska; ale w trosze ludu zniszczenie hetmana.
29 Nierychły do gniewu jest bogaty w rozum; ale porywczy pokazuje głupstwo.
30 Serce zdrowe jest żywotem ciała; ale zazdrość jest zgniłością w kościach.
31 Kto ciemięży ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; ale go czci, kto ma litość nad ubogim.
32 Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.
33 W sercu mądrego odpoczywa mądrość, ale wnet poznać, co jest w sercu głupich.
34 Sprawiedliwość wywyższa naród; ale grzech jest ku pohańbieniu narodów.
35 Król łaskaw bywa na sługę roztropnego; ale się gniewa na tego, który mu hańbę czyni.