حزقيال
فصل 38
و كلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2 «ای پسر انسان نظر خود را بر جوج كه از زمین ماجوج و رئیس رُوش و ماشَك و توبال است بدار و بر او نبوّت نما.
3 و بگو خداوند یهوه چنین می‌فرماید: اینك من ای جوج رئیس رُوش و ماشَك و توبال به ضدّ تو هستم.
4 و تو را بر گردانیده، قلاّب خود را به چانه‌ات می‌گذارم و تو را با تمامی لشكرت بیرون می‌آورم. اسبان و سواران كه جمیع ایشان با اسلحه تمام آراسته، جمعیت عظیمی با سپرها و مِجِّنها و همگی ایشان شمشیرها به دست گرفته،
5 فارس و كُوش و فُوط با ایشان و جمیع ایشان با سپر و خُود،
6 جُومَرْ و تمامی افواجش و خاندان توجَرْمَه از اطراف شمال با تمامی افواجش و قوم‌های بسیار همراه تو.
7 پس مستعّد شو و تو و تمامی جمعیتت كه نزد تو جمع شده‌اند، خویشتن را مهیا سازید و تو مستحفظ ایشان باش.
8 بعد از روزهای بسیار از تو تفقّد خواهد شد. و در سالهای آخر به زمینی كه از شمشیر استرداد شده است، خواهی آمد كه آن از میان قوم‌های بسیار بر كوههای اسرائیل كه به خرابه دایمی تسلیم شده بود، جمع شده است و آن از میان قوم‌ها بیرون‌آورده شده و تمامی اهلش به امنیت ساكن می‌باشند.
9 امّا تو بر آن خواهی برآمد و مثل باد شدید داخل آن خواهی شد و مانند ابرها زمین را خواهی پوشانید. تو و جمیع افواجت و قوم‌های بسیار كه همراه تو می‌باشند.»
10 خداوند یهوه چنین می‌فرماید: «در آن روز چیزها در دل تو خطور خواهد كرد و تدبیری زشت خواهی نمود.
11 و خواهی گفت: به زمین بی‌حصار برمی‌آیم. بر كسانی كه به اطمینان و امنیت ساكنند می‌آیم كه جمیع ایشان بی‌حصارند و پشت‌بندها و دروازه‌ها ندارند.
12 تا تاراج نمایی و غنیمت را ببری و دست خود را به خرابه‌هایی كه معمور شده است و به قومی كه از میان امّت‌ها جمع شده‌اند، بگردانی كه ایشان مواشی و اموال اندوخته‌اند و در وسط جهان ساكنند.
13 شَبا و دَدان و تجّار تَرْشیش و جمیع شیران ژیان ایشان تو را خواهند گفت: آیا به جهت گرفتن غارت آمده‌ای؟ و آیا به جهت بردن غنیمت جمعیت خود را جمع كرده‌ای تا نقره و طلا برداری و مواشی و اموال را بربایی و غارت عظیمی ببری؟
14 «بنابراین ای پسر انسان نبوّت نموده، جوج را بگو كه خداوند یهوه چنین می‌فرماید: در آن روز حینی كه قوم من اسرائیل به امنیت ساكن باشند آیا تو نخواهی فهمید؟
15 و از مكان خویش از اطراف شمال خواهی آمد تو و قوم‌های بسیار همراه تو كه جمیع ایشان اسب سوار و جمعیتی عظیم و لشكری كثیر می‌باشند،
16 و بر قوم من اسرائیل مثل ابری كه زمین را پوشاند خواهی برآمد. در ایام بازپسین این به وقوع خواهد پیوست كه تو را به زمین خود خواهم آورد تا آنكه امّت‌ها حینی كه من خویشتن‌را در تو ای جوج به نظر ایشان تقدیس كرده باشم مرا بشناسند.»
17 خداوند یهوه چنین می‌گوید: «آیا تو آنكس نیستی كه در ایام سلف به واسطه بندگانم انبیای اسرائیل كه در آن ایام درباره‌سالهای بسیار نبوّت نمودند در خصوص تو گفتم كه تو را بر ایشان خواهم آورد؟
18 خداوند یهوه می‌گوید: در آن روز یعنی در روزی كه جوج به زمین اسرائیل برمی‌آید، همانا حدّت خشم من به بینی‌ام خواهد برآمد.
19 زیرا در غیرت و آتش خشم خود گفته‌ام كه هرآینه در آن روز تزلزل عظیمی در زمین اسرائیل خواهد شد.
20 و ماهیان دریا و مرغان هوا و حیوانات صحرا و همه حشراتی كه بر زمین می‌خزند و همه مردمانی كه بر روی جهانند به حضور من خواهند لرزید و كوهها سرنگون خواهد شد و صخره‌ها خواهد افتاد و جمیع حصارهای زمین منهدم خواهد گردید.
21 و خداوند یهوه می‌گوید: من شمشیری بر جمیع كوههای خود به ضدّ او خواهم خواند و شمشیر هر كس بر برادرش خواهد بود.
22 و با وبا و خون بر او عقوبت خواهم رسانید. و باران سیال و تگرگ سخت و آتش و گوگرد بر او و بر افواجش و بر قوم‌های بسیاری كه با وی می‌باشند خواهم بارانید.
23 و خویشتن را در نظر امّت‌های بسیار معظّم و قدّوس و معروف خواهم نمود و خواهند دانست كه من یهوه هستم.