حزقيال
فصل 26
و در سال یازدهم در غرّه ماه واقع شد كه كلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2 «ای پسر انسان چونكه صور دربارۀ اورشلیم می‌گوید هَهْ، دروازه امّت‌ها شكسته شد و حال به من منتقل گردیده است؛ و چون او خراب گردید من توانگر خواهم شد.
3 بنابراین خداوند یهوه چنین می‌گوید: هان ای صور من به ضدّ تو می‌باشم و امّت‌های عظیم بر تو خواهم برانگیخت به نهجی كه دریا امواج خود را برمی‌انگیزاند.
4 و حصار صور را خراب كرده، بُرجهایش را منهدم خواهند ساخت و غبارش را از آن خواهم رُفت و آن را به صخره‌ای صاف تبدیل خواهم نمود.
5 و او محّل پهن كردن دامهادر میان دریا خواهد شد، زیرا خداوند یهوه می‌فرماید كه من این را گفته‌ام. و آن تاراج امّت‌ها خواهد گردید.
6 و دخترانش كه در صحرا می‌باشند، به شمشیر كشته خواهند شد. پس ایشان خواهند دانست كه من یهوه هستم.»
7 زیرا خداوند یهوه چنین می‌فرماید: «اینك من نبوكدرصّر پادشاه بابل، پادشاه پادشاهان را از طرف شمال بر صور با اسبان و ارابه‌ها و سواران و جمعیت و خلق عظیمی خواهم آورد.
8 و او دختران تو را در صحرا به شمشیر خواهد كشت. و بُرجها به ضدّ تو بنا خواهد نمود. و سنگرها در برابر تو خواهد ساخت و مَتَرْسها در برابر تو برپا خواهد داشت.
9 و منجنیقهای خود را بر حصارهایت آورده، برجهایت را با تبرهای خود منهدم خواهد ساخت.
10 و اسبانش آنقدر زیاد خواهد بود كه گَرد آنها تو را خواهد پوشانید. و چون به دروازه‌هایت داخل شود چنانكه به شهر رخنه‌دار درمی‌آیند، حصارهایت از صدای سواران و ارابه‌ها و كالسكه‌ها متزلزل خواهد گردید.
11 و به سُمّ اسبان خود همه كوچه‌هایت را پایمال كرده، اهل تو را به شمشیر خواهد كشت. و بناهای فخر تو به زمین خواهد افتاد.
12 و توانگری تو را تاراج نموده، تجارت تو را به یغما خواهند برد. و حصارهایت را خراب نموده، خانه‌های مرغوب تو را منهدم خواهند نمود. و سنگها و چوب و خاك تو را در آب خواهند ریخت.
13 و آواز نغمات تو را ساكت خواهم گردانید كه صدای عودهایت دیگر مسموع نشود.
14 و تو را به صخره‌ای صاف مبدّل خواهم‌گردانید تا محّل پهن كردن دامها بشوی و بار دیگر بنا نخواهی شد. زیرا خداوند یهوه می‌فرماید: من كه یهوه هستم این را گفته‌ام.»
15 خداوند یهوه به صور چنین می‌گوید: «آیا جزیره‌ها از صدای انهدام تو متزلزل نخواهد شد هنگامی كه مجروحان ناله كشند و در میان تو كشتار عظیمی بشود؟
16 و جمیع سروران دریا از كرسیهای خود فرود آیند. و رداهای خود را از خود بیرون كرده، رخوت قلاّبدوزی خویش را بكنند. و به ترسها ملبّس شده، بر زمین بنشینند و آناًفآناً لرزان گردیده، دربارۀ تو متحیر شوند.
17 پس برای تو مرثیه خوانده، تو را خواهند گفت: ای كه از دریا معمور بودی چگونه تباه گشتی! آن شهر نامداری كه در دریا زورآور می‌بود كه با ساكنان خود هیبت خویش را بر جمیع سكنه دریا مستولی می‌ساخت.
18 الا´ن در روز انهدام تو جزیره‌ها می‌لرزند، و جزایری كه در دریا می‌باشد، از رحلت تو مدهوش می‌شوند.
19 زیرا خداوند یهوه چنین می‌گوید: چون تو را شهر مخروب مثل شهرهای غیر مسكون گردانم و لجّه‌ها را بر تو برآورده، تو را به آبهای بسیار مستور سازم،
20 آنگاه تو را با آنانی كه به هاویه فرو می‌روند، نزد قوم قدیم فرود آورده، تو را در اسفلهای زمین در خرابه‌های ابدی با آنانی كه به هاویه فرو می‌روند ساكن خواهم گردانید تا دیگر مسكون نشوی و دیگر جلال تو را در زمین زندگان جای نخواهم داد.
21 و خداوند یهوه می‌گوید: تو را محلّ وحشت خواهم ساخت كه نابود خواهی شد و تو را خواهند طلبید امّا تا ابدالا´باد یافت نخواهی شد.»