حزقيال
فصل 22
و كلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2 «ای پسر انسان آیا داوری خواهی نمود؟ آیا بر شهر خونریز داوری خواهی نمود؟ پس آن را از همه رجاساتش آگاه ساز.
3 و بگو خداوند یهوه چنین می‌فرماید: ای شهری كه خون را در میان خودت می‌ریزی تا اجل تو برسد! ای كه بتها را به ضدّ خود ساخته، خویشتن را نجس نموده‌ای!
4 به سبب خونی كه ریخته‌ای مجرم شده‌ای و به سبب بتهایی كه ساخته‌ای نجس گردیده‌ای. لهذا اجل خویش را نزدیك آورده، به انتهای سالهای خود رسیده‌ای. لهذا تو را نزد امّت‌ها عار و نزد جمیع كشورها مسخره گردانیده‌ام.
5 ای پلید نام! و ای پر فتنه! آنانی كه به تو نزدیك و آنانی كه از تو دورند بر تو سُخریه خواهند نمود.
6 اینك سرورانِ اسرائیل، هر كس به قدر قوّت خویش مرتكب خونریزی در میان تو می‌بودند.
7 پدر و مادر را در میان تو اهانت نمودند. و غریبان را در میان تو مظلوم ساختند و بر یتیمان و بیوه‌زنان در میان تو ستم نمودند.
8 و تو مَقْدَس‌های مرا خوار شمرده، سَبَّت‌های مرا بی‌عصمت نمودی.
9 و بعضی در میان تو به جهت ریختن خون، نمّامی می‌نمودند و بر كوهها در میان تو غذا می‌خوردند و در میان تو مرتكب قباحت می‌شدند.
10 و عورت پدران را در میان تومنكشف می‌ساختند. و زنان حایض را در میان تو بی‌عصمت می‌نمودند.
11 یكی در میان تو با زن همسایه خود عمل زشت نمود. و دیگری عروس خویش را به جور بی‌عصمت كرد. و دیگری خواهرش، یعنی دختر پدر خود را ذلیل ساخت.
12 و در میان تو به جهت ریختن خون رشوه خوردند و سود و ربح گرفتند. و تو مال همسایه خود را به زور غصب كردی و مرا فراموش نمودی. قول خداوند یهوه این است.
13 لهذا هان من به سبب حرص تو كه مرتكب آن شده‌ای و به سبب خونی كه در میان خودت ریخته‌ای، دستهای خود را به هم می‌زنم.
14 پس در ایامی كه من به تو مكافات رسانم آیا دلت قوی و دستهایت محكم خواهد بود؟ من كه یهوه هستم تكلّم نمودم و بعمل خواهم آورد.
15 و تو را در میان امّت‌ها پراكنده و در میان كشورها متفرّق ساخته، نجاسات تو را از میانت نابود خواهم ساخت.
16 و به نظر امّت‌ها بی‌عصمت خواهی شد و خواهی دانست كه من یهوه هستم.»
17 و كلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
18 «ای پسر انسان خاندان اسرائیل نزد من دُرْد شده‌اند و جمیع ایشان مس و روی و آهن و سرب در میان كوره و دُرْد نقره شده‌اند.
19 بنابراین خداوند یهوه چنین می‌گوید: چونكه همگی شما دُرْد شده‌اید، لهذا من شما را در میان اورشلیم جمع خواهم نمود.
20 چنانكه نقره و مس و آهن و سرب و روی را در میان كوره جمع كرده، آتش بر آنها می‌دمند تا گداخته شود، همچنان من شما را در غضب و حدّت خشم خویش جمع كرده، در آن خواهم نهاد و شما را خواهم گداخت.
21 و شما را جمع كرده، آتش غضب خود را بر شما خواهم دمید كه در میانش گداخته شوید.
22 چنانكه نقره در میان كوره گداخته می‌شود، همچنان شما در میانش گداخته خواهید شد و خواهید دانست كه من یهوه حدّت خشم خویش را بر شما ریخته‌ام.»
23 و كلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
24 «ای پسر انسان او را بگو: تو زمینی هستی كه طاهر نخواهی شد. و باران در روز غضب بر تو نخواهد بارید.
25 فتنه انبیای آن در میانش می‌باشد. ایشان مثل شیر غرّان كه شكار را می‌درد، جانها را می‌خورند. و گنجها و نفایس را می‌برند. و بیوه‌زنان را در میانش زیاد می‌سازند.
26 كاهنانش به شریعت من مخالفت ورزیده، موقوفات مرا حلال می‌سازند. و در میان مقدّس و غیر مقدّس تمیز نمی‌دهند و در میان نجس و طاهر فرق نمی‌گذارند. و چشمان خود را از سَبَّت‌های من می‌پوشانند و من در میان ایشان بی‌حرمت گردیده‌ام.
27 سرورانش مانند گرگان درنده خون می‌ریزند و جانها را هلاك می‌نمایند تا سود ناحقّ ببرند.
28 و انبیایش ایشان را به گِلِ ملاط اندود نموده، رؤیاهای باطل می‌بینند و برای ایشان تفأّل دروغ زده، می‌گویند كه خداوند یهوه چنین گفته است با آنكه یهوه تكلّم ننموده.
29 و قوم زمین به شدّت ظلم نموده و مال یكدیگر را غصب كرده‌اند. و بر فقیران و مسكینان جفا نموده، غریبان را به بی‌انصافی مظلوم ساخته‌اند.
30 و من در میان ایشان كسی را طلبیدم كه دیوار را بنا نماید و برای زمین به حضور من در شكاف بایستد تا آن را خراب ننمایم، امّا كسی را نیافتم.
31 پس خداوند یهوه می‌گوید: خشم خود را بر ایشان ریخته‌ام و ایشان را به آتش غضب خویش هلاك ساخته، طریق ایشان را بر سر ایشان وارد آورده‌ام.»