Παροιμίες

Κεφάλαιο 12

Όποιος αγαπάει παιδεία, αγαπάειγνώση· όποιος, όμως, μισεί τον έλεγχο, είναι άφρονας.
2 Ο καλός βρίσκει χάρη από τον Κύριο· αυτόν, όμως, που μηχανεύεται κακά, θα τον καταδικάσει.
3 Με την ανομία δεν θα στερεωθεί ένας άνθρωπος· η ρίζα, όμως, των δικαίων θα μένει ασάλευτη.
4 Η ενάρετη γυναίκα είναι στεφάνι στον άνδρα της· ενώ αυτή που προξενεί ντροπή, είναι σαν σαπίλα στα κόκαλά του.
5 Οι συλλογισμοί των δικαίων είναι ευθύτητα· ενώ οι βουλές των ασεβών δόλος.
6 Τα λόγια των ασεβών ενεδρεύουν αίμα· το στόμα, όμως, των ευθέων θα τους ελευθερώσει.
7 Οι ασεβείς καταστρέφονται, και δεν υπάρχουν· το σπίτι, όμως, των δικαίων παραμένει.
8 Ο άνθρωπος εγκωμιάζεται σύμφωνα με τη σύνεσή του· ενώ ο διεστραμμένος στην καρδιά θα είναι σε καταφρόνηση.
9 Καλύτερος ο άνθρωπος, που δεν τον τιμούν και αρκείται στον εαυτό του, παρά εκείνος που κενοδοξεί και στερείται ψωμί.
10 Ο δίκαιος δείχνει επιμέλεια για τη ζωή τού κτήνους του· ενώ τα σπλάχνα τών ασεβών είναι ανελεήμονα.
11 Αυτός που εργάζεται τη γη του, θα χορτάσει ψωμί· ενώ αυτός που ακολουθεί τους ματαιόφρονες, είναι χωρίς μυαλό.
12 Ο ασεβής ζητάει την υπεράσπιση των κακών· η ρίζα, όμως, του δικαίου αναφυτρώνει.
13 Εξαιτίας αμαρτίας χειλέων ο ασεβής παγιδεύεται· ενώ ο δίκαιος βγαίνει από στενοχώρια.
14 Από τους καρπούς τού στόματός του ο άνθρωπος θα γεμίσει από αγαθά· και η αμοιβή τών χεριών τού ανθρώπου θα επιστρέψει σ' αυτόν.
15 Ο δρόμος τού άφρονα είναι σωστός στα μάτια του· ενώ εκείνος που ακούει συμβουλές είναι σοφός.
16 Ο άφρονας φανερώνει αμέσως την οργή του· ενώ ο φρόνιμος σκεπάζει το όνειδός του.
17 Αυτός που μιλάει αλήθεια, αναγγέλλει το δίκαιο· ενώ ο ψευδομάρτυρας δόλο.
18 Ο φλύαρος είναι σαν τραύματα από μάχαιρα· ενώ η γλώσσα των σοφών, είναι γιατρειά.
19 Τα χείλη τής αλήθειας θα είναι σταθερά για πάντα· ενώ η αναληθής γλώσσα, μόνον στιγμιαία.
20 Δόλος είναι στην καρδιά αυτών που μηχανεύονται κακά· ευφροσύνη, όμως, σ' αυτούς που βουλεύονται ειρήνη.
21 Καμιά βλάβη δεν θα συμβεί στον δίκαιο· ενώ οι ασεβείς θα γεμίσουν από κακά.
22 Αναληθή χείλη, είναι βδέλυγμα στον Κύριο· ενώ αυτοί που πράττουν την αλήθεια, είναι δεκτοί σ' αυτόν.
23 Ο φρόνιμος άνθρωπος σκεπάζει γνώση· ενώ η καρδιά των αφρόνων διακηρύττει μωρία.
24 Το χέρι των επιμελών θα εξουσιάζει· ενώ οι οκνηροί θα είναι υποτελείς.
25 Η λύπη στην καρδιά του ανθρώπου, την ταπεινώνει· ενώ ο καλός λόγος την ευφραίνει.
26 Ο δίκαιος υπερέχει του πλησίον του· ενώ ο δρόμος τών ασεβών τούς πλανάει.
27 Ο οκνηρός δεν πετυχαίνει το θήραμά του· ενώ τα υπάρχοντα του επιμελή ανθρώπου είναι πολύτιμα.
28 Στον δρόμο τής δικαιοσύνης είναι ζωή· και η πορεία αυτού τού δρόμου δεν φέρνει σε θάνατο.