تثنييه
فصل 11
پس یهُوَه خدای خود را دوست بدار، و ودیعت و فرایض و احكام و اوامر او را در همه وقت نگاهدار.
2 و امروز بدانید، زیرا كه به پسران شما سخن نمی‌گویم كه ندانسته‌اند، و تأدیب یهُوَه خدای شما را ندیده‌اند، و نه عظمت و دست قوی و بازوی افراشته او را،
3 و آیات و اعمال او را كه در میان مصر، به فرعون، پادشاه مصر، و به تمامی زمین او بظهور آورد،
4 و آنچه را كه به لشكر مصریان، به اسبها و به ارابه‌های ایشان كرد، كه چگونه آب بحر قلزم را برایشان جاری ساخت، وقتی كه شما را تعاقب می‌نمودند، و چگونه خداوند ، ایشان را تا به امروز هلاك ساخت،
5 و آنچه را كه برای شما در بیابان كرد تاشما به اینجا رسیدید،
6 و آنچه را كه به داتان و ابیرام پسران الیآب بن رؤبین كرد، كه چگونه زمین دهان خود را گشوده، ایشان را و خاندان و خیمه‌های ایشان را، و هر ذی‌حیات را كه همراه ایشان بود در میان تمامی اسرائیل بلعید.
7 لیكن چشمان شما تمامی اعمال عظیمه خداوند را كه كرده بود، دیدند.
8 پس جمیع اوامری را كه من امروز برای شما امر می‌فرمایم نگاه دارید، تا قوی شوید و داخل شده، زمینی را كه برای گرفتن آن عبور می‌كنید، به تصرف آورید.
9 و تا در آن زمینی كه خداوند برای پدران شما قَسَم خورد كه آن را به ایشان و ذریت ایشان بدهد، عمر دراز داشته باشید، زمینی كه به شیر و شهد جاری است.
10 زیرا زمینی كه تو برای گرفتن آن داخل می‌شوی، مثل زمین مصر كه از آن بیرون آمدی نیست، كه در آن تخم خود را می‌كاشتی و آن را مثل باغ بُقُول به پای خود سیراب می‌كردی.
11 لیكن زمینی كه شما برای گرفتنش به آن عبور می‌كنید، زمین كوهها و درّه‌هاست كه از بارش آسمان آب می‌نوشد،
12 زمینی است كه یهُوَه خدایت برآن التفات دارد و چشمان یهُوَه خدایت از اول سال تا آخر سال پیوسته بر آن است.
13 و چنین خواهد شد كه اگر اوامری را كه من امروز برای شما امر می‌فرمایم، بشنوید، و یهُوَه خدای خود را دوست بدارید، و او را به تمامی دل و به تمامی جان خود عبادت نمایید،
14 آنگاه باران زمین شما یعنی باران اولین و آخرین را در موسمش خواهم بخشید، تا غلّه و شیره و روغن‌خود را جمع نمایی.
15 و در صحرای تو برای‌بهایمت علف خواهم داد تا بخوری و سیر شوی.
16 باحذر باشید مبادا دل شما فریفته شود و برگشته، خدایان دیگر را عبادت و سجده نمایید.
17 و خشم خداوند برشما افروخته شود، تا آسمان را مسدود سازد، و باران نبارد، و زمین محصول خود را ندهد و شما از زمین نیكویی كه خداوند به شما می‌دهد، بزودی هلاك شوید.
18 پس این سخنان مرا در دل و جان خود جا دهید، و آنها را بر دستهای خود برای علامت ببندید، و در میان چشمان شما عصابه باشد.
19 و آنها را به پسران خود تعلیم دهید، و حین نشستنت در خانه خود، و رفتنت به راه، و وقت خوابیدن و برخاستنت از آنها گفتگو نمایید.
20 و آنها را بر باهوهای در خانه خود و بر دروازه‌های خود بنویسید،
21 تا ایام شما و ایام پسران شما بر زمینی كه خداوند برای پدران شما قَسَم خورد كه به ایشان بدهد، كثیر شود، مثل ایام افلاك بر بالای زمین.
22 زیرا اگر تمامی این اوامر را كه من به جهت عمل نمودن به شما امر می‌فرمایم، نیكو نگاه دارید، تا یهُوَه خدای خود را دوست دارید، و در تمامی طریقهای او رفتار نموده، به او مُلصق شوید،
23 آنگاه خداوند جمیع این امت‌ها را از حضور شما اخراج خواهد نمود، و شما امت‌های بزرگتر و قویتر از خود را تسخیر خواهید نمود.
24 هرجایی كه كف پای شما برآن گذارده شود، از آن شما خواهد بود، از بیابان و لبنان و از نهر، یعنی نهر فرات تا دریای غربی، حدود شما خواهد بود.
25 و هیچكس یارای مقاومت با شمانخواهد داشت، زیرا یهُوَه خدای شما ترس و خوف شما را بر تمامی زمین كه به آن قدم می‌زنید مستولی خواهد ساخت، چنانكه به شما گفته است.
26 اینك من امروز بركت و لعنت پیش شما می‌گذارم.
27 اما بركت، اگر اوامر یهُوَه خدای خود را كه من امروز به شما امر می‌فرمایم، اطاعت نمایید.
28 و اما لعنت، اگر اوامر یهُوَه خدای خود را اطاعت ننموده، از طریقی كه من امروز به شما امر می‌فرمایم برگردید، و خدایان غیر را كه نشناخته‌اید، پیروی نمایید.
29 و واقع خواهد شد كه چون یهُوَه، خدایت، تو را به زمینی كه به جهت گرفتنش به آن می‌روی داخل سازد، آنگاه بركت را بر كوه جَرِزّیم و لعنت را بر كوه اِیبال خواهی گذاشت.
30 آیا آنها به آنطرف اُرْدُنّ نیستند پُشت راه غروب آفتاب، در زمین كنعانیانی كه در عَرَبه ساكنند مقابل جِلْجال نزد بلوطهای مُورَه.
31 زیرا كه شما از اُرْدُنّ عبور می‌كنید تا داخل شده، زمینی را كه یهُوَه خدایت به تو می‌بخشد به تصرف آورید، و آن را خواهید گرفت و در آن ساكن خواهید شد.
32 پس متوجه باشید تا جمیع این فرایض و احكامی را كه من امروز پیش شما می‌گذارم، به عمل آورید.