2. Tymoteusza

rozdział 2

Przetoż ty, synu mój! zmacniaj się w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie;
2 A coś słyszał ode mnie przed wieloma świadkami, tegoż się powierz wiernym ludziom, którzy by sposobni byli i inszych nauczać.
3 Przetoż ty cierp złe, jako dobry żołnierz Jezusa Chrystusa.
4 Żaden, który żołnierkę służy, nie wikle się sprawami tego żywota, aby się temu, od którego za żołnierza przyjęty jest, podobał.
5 A choćby się też kto potykał, nie bywa koronowany, jeźliby się przystojnie nie potykał.
6 Oracz, który pracuje, ma najprzód pożytki odbierać.
7 Rozumiej, co mówię, a Pan niech ci da we wszystkiem wyrozumienie.
8 Pamiętaj, iż Jezus Chrystus powstał z martwych, który jest z nasienia Dawidowego, według Ewangielii mojej,
9 W której cierpię złe, jakoby złoczyńca, aż do związek; aleć słowo Boże nie jest związane.
10 Przetoż wszystko znoszę dla wybranych, aby i oni zbawienia dostąpili, które jest w Chrystusie Jezusie, z chwałą wieczną.
11 Wierna jest ta mowa; albowiem jeźliśmy z nim umarli, z nim też żyć będziemy.
12 Jeźli cierpimy, z nim też królować będziemy; jeźli się go zapieramy, i on się nas zaprze.
13 Jeźliśmy niewiernymi, on wiernym zostaje i zaprzeć samego siebie nie może.
14 Te rzeczy przypominaj, oświadczając przed obliczem Pańskiem, aby się nie wdawali w spory około słów, co ku niczemu nie jest pożyteczne, tylko ku podwróceniu tych, którzy słuchają.
15 Staraj się, abyś się doświadczonym stawił Bogu robotnikiem, który by się nie zawstydził i który by dobrze rozbierał słowo prawdy.
16 A świeckim próżnomównościom czyń wstręt; albowiem postępują ku większej niepobożności.
17 A mowa ich szerzy się jako kancer (rak), z których jest Hymeneusz i Filetus,
18 Którzy względem prawdy celu uchybili, gdy powiadają, iż się już stało zmartwychwstanie i podwracają wiarę niektórych.
19 A wszakże mocny stoi grunt Boży, mając tę pieczęć: Zna Pan, którzy są jego; i Niech odstąpi od niesprawiedliwości wszelki, który mianuje imię Chrystusowe.
20 A w wielkim domu nie tylko są naczynia złote i srebrne, ale też drewniane i gliniane, a niektóre ku uczciwości, drugie zasię ku zelżywości.
21 Jeźliby tedy kto samego siebie oczyścił od tych rzeczy, będzie naczyniem ku uczciwości, poświęconem i użytecznem Panu, do wszelkiej dobrej sprawy zgotowanem.
22 Chroń się też pożądliwości młodzieńczych, a naśladuj sprawiedliwości, wiary, miłości, pokoju z tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca.
23 Chroń się też gadek głupich i nieumiejętnych, wiedząc, iż rodzą zwady.
24 Ale sługa Pański nie ma być zwadliwy, lecz ma być układny przeciwko wszystkim, sposobny ku nauczaniu, złych cierpliwie znaszający;
25 Który by w cichości nauczał tych, którzy się sprzeciwiają, owaby im kiedy Bóg dał pokutę ku uznaniu prawdy,
26 Aby obaczywszy się, wywikłali się z sidła dyjabelskiego, od którego pojmani są ku czynieniu woli jego.