Ijobowa

rozdział 41

Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?
2 (40:21) Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?
3 (40:22) Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?
4 (40:23) Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?
5 (40:24) Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?
6 (40:25) Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?
7 (40:26) Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?
8 (40:27) Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.
9 (40:28) Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?
10 (41:1) Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?
11 (41:2) Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
12 (41:3) Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.
13 (41:4) Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?
14 (41:5) Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.
15 (41:6) Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.
16 (41:7) Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.
17 (41:8) Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.
18 (41:9) Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.
19 (41:10) Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.
20 (41:11) Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.
21 (41:12) Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.
22 (41:13) W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.
23 (41:14) Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
24 (41:15) Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.
25 (41:16) Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
26 (41:17) Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
27 (41:18) Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
28 (41:19) Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
29 (41:20) Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
30 (41:21) Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
31 (41:22) Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
32 (41:23) Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
33 (41:24) Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.
34 (41:25) Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.