Job

Hoofstuk 39

(39:4) Weet jy die tyd as die steenbokke lam? Neem jy dit waar as die takbokooie voortbring?
2 (39:5) Tel jy die maande wat hulle dragtig is? En weet jy die tyd dat hulle lam?
3 (39:6) Hulle buig hul krom, bring hulle kleintjies voort—weg is hulle weë!
4 (39:7) Hulle kleintjies word sterk, word groot in die veld, loop weg en kom na hulle nie terug nie.
5 (39:8) Wie het die wilde-esel so vry laat loop? En wie het die bande van die woestyn-esel losgemaak?
6 (39:9) Vir hom het Ek die wildernis sy huis gemaak en die brak land sy woonplek.
7 (39:10) Hy lag oor die gewoel van die stad; die geskreeu van die drywer hoor hy nie.
8 (39:11) Die omgewing van die berge is sy weiveld; en al wat groen is, soek hy uit.
9 (39:12) Sal die buffel gewillig wees om jou te dien? Of sal hy vernag by jou krip?
10 (39:13) Kan jy die buffel aan die ploegvoor bind met sy trektou? Of sal hy die laagtes agter jou eg?
11 (39:14) Sal jy op hom vertrou, omdat sy krag groot is? En aan hom jou arbeid oorlaat?
12 (39:15) Kan jy op hom reken, dat hy jou gesaaide sal inbring en bymekaarmaak op jou dorsvloer?
13 (39:16) Die vlerk van die volstruis klap vrolik. Is dit ‘n sagaardige vleuel en veer?
14 (39:17) Want sy laat haar eiers op die grond lê en hou hulle warm op die grond;
15 (39:18) en vergeet dat ‘n voet dit kan stukkend druk en die wilde diere van die veld dit kan vertrap.
16 (39:19) Hard behandel sy haar kleintjies asof dit nie hare is nie; is haar moeite tevergeefs—sy is nie bekommerd nie.
17 (39:20) Want God het haar die wysheid ontsê en haar geen deel gegee aan die verstand nie.
18 (39:21) Wanneer sy haarself in die hoogte klap, lag sy oor die perd en sy ruiter.
19 (39:22) Gee jy aan die perd sterkte? Beklee jy sy nek met maanhare?
20 (39:23) Laat jy hom spring soos die sprinkaan? Sy trotse gesnuif is ‘n verskrikking.
21 (39:24) Hy grawe in die laagte en is vrolik in sy krag; hy trek uit, die stryd tegemoet.
22 (39:25) Hy lag oor die vrees en word nie verskrik nie en draai nie om vir die swaard nie.
23 (39:26) Op hom rammel die pylkoker, die flikkerende spies en lans.
24 (39:27) Onstuimig en wild verslind hy die grond en staan nie stil as die basuin klink nie.
25 (39:28) By elke basuinstoot sê hy: Heag! En van ver ruik hy die oorlog, die donderroep van die leërowerstes en die oorlogsgeskreeu.
26 (39:29) Sweef die valk opwaarts deur jou verstand en sprei sy vlerke uit na die suide toe?
27 (39:30) Of vlieg die adelaar hoog op jou bevel en bou hy hoog sy nes?
28 (39:31) Op die rots woon hy en vernag hy, op die rotspunt en bergvesting.
29 (39:32) Daarvandaan loer hy op voedsel, sy oë kyk in die verte.
30 (39:33) Ook slurp sy kleintjies bloed, en waar gesneuweldes lê, daar is hy.