غرور و تکبر
-
سخنان تكبرآمیز دیگر مگویید، و غرور از دهان شما صادر نشود، زیرا یهُوَه خدای عَلاّم است و به او اعمال، سنجیده میشود.
اول سموئيل 2: 3 -
و پادشاه اسرائیل در جواب گفت: «وی را بگویید: آنكه اسلحه می‌پوشد، مثل آنكه می‌گشاید فخر نكند.»
اول پادشاهان 20: 11 -
چون تكبّر می‌آید خجالت می‌آید، اماحكمت با متواضعان است.
امثال 11: 2 -
از تكبّر جز نزاع چیزی پیدا نمی‌شود، اما با آنانی كه پند می‌پذیرند حكمت است.
امثال 13: 10 -
خداوند خانه متكبّران را منهدم می‌سازد، اما حدود بیوه‌زن را استوار می‌نماید.
امثال 15: 25 -
هر كه دل مغرور دارد نزد خداوند مكروه است، و او هرگز مبرا نخواهد شد.
امثال 16: 5 -
تكبّر پیش‌رُوِ هلاكت است، و دل مغرور پیش‌رو خرابی.
امثال 16: 18 -
راهی هست كه در نظر انسان راست است، اما عاقبت آن راه، موت می‌باشد.
امثال 16: 25 -
پیش از شكستگی، دل انسان متكبّر می‌گردد، و تواضع مقدّمه عزّت است.
امثال 18: 12 -
جزای تواضع و خداترسی، دولت و جلال و حیات است.
امثال 22: 4 -
تكبّر شخص او را پست می‌كند، اما مرد حلیم‌دل، به جلال خواهد رسید.
امثال 29: 23 -
خداوند می‌گوید: دست من همه این چیزها را ساخت پس جمیع اینها بوجود آمد؛ امّا به این شخص كه مسكین و شكسته دل و از كلام من لرزان باشد، نظر خواهم كرد.
اشعيا 66: 2 -
زیرا هر که خود را بزرگ سازد ذلیل گردد و هر که خویشتن را فرود آرد، سرافراز گردد.
لوقا 14: 11 -
پس آنکه گمان بَرَد که قایم است، باخبر باشد که نیفتد.
اول قرنتيان 10: 12 -
لیکن ثمرهٔ روح، محبّت و خوشی و سلامتی و حلم و مهربانی و نیکویی و ایمان و تواضع و پرهیزکاری است، که هیچ شریعت مانع چنین کارها نیست.
غلاطيان 5: 22, 23 -
و هیچ‌چیز را از راه تعصّب و عُجْب مکنید، بلکه با فروتنی دیگران را از خود بهتر بدانید. و هریک از شما ملاحظهٔ کارهای خود را نکند، بلکه هرکدام کارهای دیگران را نیز. پس همین فکر در شما باشد که در مسیح عیسی نیز بود
فيليپيان 2: 3-5 -
لیکن او فیض زیاده می‌بخشد. بنابراین می‌گوید، خدا متکبّران را مخالفت می‌کند، امّا فروتنان را فیض می‌بخشد.
يعقوب 4: 6 -
در حضور خدا فروتنی کنید، تا شما را سرافراز فرماید.
يعقوب 4: 10 -
همچنین ای جوانان، مطیع پیران باشید، بلکه همه با یکدیگر فروتنی را بر خود ببندید، زیرا خدا با متکبرّان مقاومت می‌کند و فروتنان را فیض می‌بخشد. پس زیرِ دست زورآورِ خدا فروتنی نمایید تا شما را در وقت معیّن سرافراز نماید. و تمام اندیشهٔ خود را به وی وا گذارید، زیرا که او برای شما فکر می‌کند.
اول پترس 5: 5-7