آوردن فرزند
-
از خدای پدرت كه تو را اعانت می‌كند، و از قادرمطلق كه تو را بركت می‌دهد، به بركات آسمانی از اعلی و بركات لجه‌ای كه در اسفل واقع است، و بركات پستانها و رحم.
پيدايش 49: 25 -
و بنی‌اسرائیل بارور و منتشر شدند، و كثیر و بی‌نهایت زورآور گردیدند و زمین از ایشان پر گشت.
سفر خروج 1: 7 -
و تو را دوست داشته، بركت خواهد داد، و خواهد افزود، و میوه بطن تو و میوه زمین تو را و غله و شیره و روغن تو را و نتایج رمه تو را و بچه‌های گله تو را، در زمینی كه برای پدرانت قسم خورد كه به تو بدهد، بركت خواهد داد. از همه قومها مبارك‌تر خواهی شد، و در میان شما و بهایم شما، نر یا ماده، نازاد نخواهد بود.
تثنييه 7: 13, 14 -
آیا آن كس كه مرا در رحم آفرید او را نیز نیافرید؟ و آیا كس ِ واحد، ما را در رحم نسرشت؟
ايوب 31: 15 -
ذرّیتش در زمین زورآور خواهند بود. طبقه راستان مبارک خواهند شد.
مزامير 112: 2 -
زن نازاد را خانهنشین می‌سازد و مادر فرحناک فرزندان. هلّلویاه!
مزامير 113: 9 -
اینک، پسرانْ میراث از جانب خداوند می‌باشند و ثمرهٔ رَحِم، اجرتی از اوست.
مزامير 127: 3 -
زیرا که تو بر دل من مالک هستی؛ مرا در رحم مادرم نقش بستی.
مزامير 139: 13 -
زیرا که پشت بندهٔ‌ای دروازه‌هایت را مستحکم کرده و فرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.
مزامير 147: 13 -
او مثل شبانْ گله خود را خواهد چرانید و به بازوی خود بره‌ها را جمع كرده، به آغوش خویش خواهد گرفت و شیر دهندگان را به ملایمت رهبری خواهد كرد.
اشعيا 40: 11 -
اینك بر (زمین) تشنه آب خواهم ریخت و نهرها برخشك. روح خود را بر ذریت تو خواهم ریخت و بركت خویش را بر اولاد تو. و ایشان در میان سبزه‌ها، مثل درختان بید بر جویهای آب خواهند رویید.
اشعيا 44: 3, 4 -
«قبل از آنكه تو را در شكم صورت بندم تو را شناختم و قبل از بیرون آمدنت از رحم تو را تقدیس نمودم و تو را نبی امّت‌ها قرار دادم.»
ارمييا 1: 5 -
و خوشابحال او که ایمان آوَرْد، زیرا که آنچه از جانب خداوند به وی گفته شد، به انجام خواهد رسید.
لوقا 1: 45 -
به ایمان خودِ ساره نیز قوّت قبول نسل یافت و بعد از انقضای وقت زایید، چونکه وعده‌دهنده را امین دانست.
عبرانيان 11: 11 -
و مرا بجای وسیع بیرون آورد؛ مرا نجات داد زیرا که در من رغبت می‌داشت.
مزامير 18: 19 -
هان من تو را كوچكترین امّت‌ها گردانیدم و تو بسیار خوار هستی.
مزامير 31: 2 -
فرشتهٔ خداوند گرداگرد ترسندگان او است؛ اردو زده، ایشان را می‌رهاند.
مزامير 34: 7 -
ای خداوند مرحمت فرموده، مرا نجات بده. ای خداوند به اعانت من تعجیل فرما.
مزامير 40: 13 -
و امّا من مسکین و فقیر هستم و خداوند دربارهٔٔ من تفکر می‌کند. تو معاون و نجات‌دهندهٔ من هستی. ای خدای من، تأخیر مفرما.
مزامير 40: 17 -
پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو را خلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.
مزامير 50: 15 -
از اقصای جهان تو را خواهم خواند، هنگامی که دلم بیهوش می‌شود. مرا به صخرهای که از من بلندتر است هدایت نما.
مزامير 61: 2 -
چونکه به من رغبت دارد او را خواهم رهانید و چونکه به اسم من عارف است او را سرافراز خواهم ساخت.
مزامير 91: 14 -
یقیناً شریر مبرّا نخواهد شد، اما ذریت عادلان نجات خواهند یافت.
امثال 11: 21 -
ضعیفان را قوّت می‌بخشد و ناتوانان را قدرت‌زیاده عطا می‌نماید. حتّی جوانان هم درمانده و خسته می‌گردند و شجاعان بكلّی می‌افتند. امّا آنانی كه منتظر خداوند می‌باشند قوّت تازه خواهند یافت و مثل عقاب پرواز خواهند كرد. خواهند دوید و خسته نخواهند شد. خواهند خرامید و درمانده نخواهند گردید.
اشعيا 40: 29-31 -
زحمت بیجا نخواهند كشید و اولاد به جهت اضطراب نخواهند زایید زیرا كه اولاد بركت یافتگان خداوند هستند و ذریت ایشان با ایشانند.
اشعيا 65: 23 -
قبـل از آنكه درد زه بكشـد، زاییـد. پیـش از آنكه درد او را فـرو گیـرد اولاد نرینـه‌ای آورد. خداوند می‌گـویـد: آیـا مـن بفــم رحم برسانم و نزایانم؟ و خدای تو می‌گویـد: «آیا من كه زایاننده هستم، رحم را ببندم؟
اشعيا 66: 7, 9 -
زن در حین زاییدن محزون می‌شود، زیرا که ساعت او رسیده است. و لیکن چون طفل را زایید، آن زحمت را دیگر یاد نمی‌آورد به‌سبب خوشی از اینکه انسانی در جهان تولّد یافت.
يوحنا 16: 21 -
هیچ تجربه جز آنکه مناسب بشر باشد، شما را فرو نگرفت. امّا خدا امین است که نمی‌گذارد شما فوق طاقت خود آزموده شوید، بلکه باتجربه مفرّی نیز می‌سازد تا یارای تحمّل آن را داشته باشید.
اول قرنتيان 10: 13 -
مرا گفت، فیض من تو را کافی است، زیرا که قوّت من در ضعف کامل می‌گردد. پس به شادی بسیار از ضعفهای خود بیشتر فخر خواهم نمود تا قوّت مسیح در من ساکن شود.
دوم قرنتيان 12: 9 -
لیکن از نیکوکاری خسته نشویم زیرا که در موسم آن درو خواهیم کرد اگر ملول نشویم.
غلاطيان 6: 9 -
قوّت هرچیز را دارم در مسیح که مرا تقویت می‌بخشد.
فيليپيان 4: 13 -
امّا به زاییدن رستگار خواهد شد، اگر در ایمان و محبّت و قدّوسیّت و تقوا ثابت بمانند.
اول تيموتيوس 2: 15